Verwarrend

Column door Eefke Peeters
dinsdag 21 februari 2017

Ken je dat? Dat je iets verkeerd leest wat dan eigenlijk best grappig is. Zo las ik ooit in een vacature: Partymeester gezocht, terwijl er toch echt 'Partimester gezocht' stond.
Gisteren las ik in de krant. Politie krijgt steeds meer meldingen van verwarde verslaggevers.
Oh dacht ik, wat interessant en ook wel weer logisch. Zeker met alle ontwikkelingen in de media. En ook gezien het feit dat het als verslaggever ook echt verwarrend is wat je nu wel of niet voor waarheid kan aannemen.
En wat krijgen we eigenlijk ook veel over ons heen, dacht ik.
Dat we met zijn allen nepnieuws brengen en huichelachtige leugenaars zijn. Ik ben journalist geworden omdat ik nieuwsgierig ben, tekstschrijfster geworden omdat ik graag mooi verwoord wat een ander wil zeggen en columnist omdat ik graag prikkel. Maar toegegeven we leven in een verwarrende tijd.

In mijn hoofd vormen zich praatgroepen waar verwarde verslaggevers samen kunnen komen om te sparren en hun informatie kunnen checken bij de rest.
Ik ging met grote interesse het stuk lezen. Ik las nog een keer de kop: Politie krijgt steeds meer meldingen van verwarde overlastgevers.
Oh, overlastgevers? Dat is toch net wat anders. Hoewel er wellicht ook heel veel verslaggevers tussen zitten. Werkelijk verbazingwekkend hoe snel de aantal meldingen zijn gestegen. Meer dan verdubbeld sinds 2011. Overlastgever is trouwens een erg breed begrip. Een zogenaamd containerbegrip zelfs, met ruimte voor dementen, verslaafden, verstandelijk beperkten en mensen die door het lint gaan na een hevige tegenslag in hun leven.

Maar de hamvraag is: Waar ligt die stijging nu aan?
Ligt het aan de opkomst van verwarde mensen? Zou kunnen, er is klaarblijkelijk meer onrust in ons land, meer ontevredenheid en letterlijk en figuurlijk minder aandacht en zorg.
Want dat is denk ik de allergrootste reden dat er meer overlast is, we minder kunnen hebben met zijn allen. Als er een dementerende oudere dame iedereen aanspreekt waar de eendjes zijn gebleven, hoeveel mensen zouden dan nog de tijd nemen om deze vrouw naar een bekende te brengen? Ik denk dat menig mens, die waarschijnlijk toch al op zijn telefoon zit een appje stuurt, naar de gemeente, de wijk of de politie. Verwarde vrouw zoekt eendjes op die en die straat. Send, hoppa goede daad verricht en door...
Ligt er iemand te kotsen in de berm dan sturen we waarschijnlijk niet eens meer een berichtje, dan posten we hooguit een foto met een grappige quote op Instagram. Carnaval valt vroeg dit jaar! En door...
Ik ben geen heilige hoor, laat ik dat voorop stellen. Ik ben niet in mijn vrije tijd op zoek naar verwarde mensen om ze weer terug het padje op te begeleiden. Maar ik wil wel graag denken dat ik dit zou doen.
Meer ruimte voor voelen in plaats van denken, juist in een verwarrende tijd!

Ik las een prachtig gedichtje van iemand uit een verzorgingstehuis:

Alles lijkt zo verwarrend
ik ben blij dat je mij omarmt
wie ben ik
wie ben jij
ik zou het niet weten
ik ben het vergeten
omarm mij en wees niet koel
wat wat ik nog weet, is wat ik nog voel

Lees meer blogs/columns | Terug naar Toerisme & Recreatie